गंमत जंमत

-

 लहानपणीची गोष्ट आहे. आम्ही जिथे राहत होतो म्हणजेच कि अजून पण तिकडेच राहत आहोत. मी आणि माझा भाऊ आम्ही जुळे भाऊ . आता लहान असताना एकदम सेम दिसत होतो पण आता थोडा फरक आहे. तर मग एकदा असं झालं कि, बाजूच्या चाळीमध्ये पूजा होती तर मी आणि माझा भाऊ आम्ही गेलो तिकडे पूजेला. प्रसाद घेण्यासाठी लाईन मध्ये उभे राहिलो तर भाऊ पुढे गेला आणि मी त्याच्या मागे राहिलो म्हणजे कि आमच्या मध्ये दोघे जण मध्ये आले . प्रसाद द्यायला एक ताई होती .भाऊ आधी होता तर त्याला तिने दिल प्रसाद आणि जेव्हा माझा नंबर आला तस ती लगेच बोलली कि अरे !! तू परत आलास आताच तर घेऊन गेलास प्रसाद आता परत नाही मिळणार आणि तिने प्रसाद दिला सुद्धा नाही.मी  सांगायचा खूप प्रयत्न केला कि आम्ही जुळे भाऊ आहोत पण तिने ऐकलं नाही आणि प्रसाद न घेताच घरी आलो .

अशी हि गोष्ट आयुष्यभर लक्षात राहणारी आहे.

लव मोरे
LAV MORE



                                                                                                        

 
Location: Mumbai, Maharashtra, India

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

The Unforgettable Moments of Life

-
Image
The story goes back to the days when I first started my journey with music. In search of a dance class and reached a music class. And this twist became the turning point of my life. Had craze towards music always, was interested in learning instruments but never thought that would join it. After my tenth, I had decided to join some activities and this search landed me in one of the best music classes ever- “Rockstar Studio’s”. My first step here at Rockstar’s was my first step towards passion. Joined in to learn Guitar and stepped towards it for the first time. A total new experience, and a total new start. Used to sing in choirs and wanted to be better. Got the right platform at the right time. Trust me it was the best day of my life when I received my 1st ever guitar, it was gifted by my parents in guidance with my sir’s opinion, in around 2019. When I held it for the first time, and learnt the names of the strings, the pattern to play a new musical aura flour...
Read more

Worth- Living

-
  Dear Rosa I have been meaning to write back to you  for quite some time now and I can imagine what a long wait it must have been, but you see, there is a good reason for that. For the past 2 months I haven’t been myself. My life hasn’t been the same since I found that there are chances of me spending the rest of my days lying in a hospital bed. I have no hope left, I feel like I’m already laying on my dying bed watching my relatives and my close friends from a distance with no hope that I can make it out alive. I’m not there yet though, I don’t know that feeling but I do know that there are some things I wish to do with my life. As much as this is a major setback I can’t help but think of all the things I have listed to do as in when this time goes on. There are some of us who believe in planning ahead creating exciting experiences and living our lives to the fullest. There’s just hope in having to prepare yourself for the future regardless of whether or not things might wor...
Read more

एक ख्वाब.......

-
एक ख्वाब था,  छोटा सा था पर  अनमोल था, किसीको पाने की एक  उम्मीद था। एक उम्मीद था,  हाँ इतना खास नहीं था पर वो आनेवाला था, उसके लौट आने की  भरोसा था। हाँ भरोसा तो था ,  टूट चुका है दिल मगर कुछ टुकड़ा तो था, गुमसुम सी इस रात में __ आशा की एक झलक था।  हाँ आशायें तो था ही,  सड़के सुनसान है मगर एक आवाज कहीं पर था, ये भीड़ तो मेरी धड़कन कि है अरे कुछ नहीं  ये तो मेरी तन्हाई था।  - S. P PRAVASINI
Read more